-
Opera e lirica
De drie tenoren in Sorrento: Correale Museum van Terranova
Sorrento, Museo Correale di Terranova — Sala degli Specchi
Over het evenement
Dit feestelijke optreden in Sorrento is geïnspireerd op de populaire 'Drie Tenoren'-concerten van Luciana Pavarotti, Placido Domingo en José Carreras. Op het concertprogramma staan beroemde Italiaanse opera‐aria's uit Tosca, La Traviata en L'Elisir d'amore, maar ook de populairste Napolitaanse liederen, zoals "O'sole mio" en "Torna a Surriento".
Programma
- Agustín Lara – Granada
- Giuseppe Verdi – Rigoletto – La donna è mobile from Rigoletto
- Giacomo Puccini – Tosca – 'E lucevan le stelle', from Tosca
- Pietro Mascagni – Cavalleria Rusticana – Cavalleria Rusticana, Intermezzo
- Gaetano Donizetti – L'elisir d'amore (The Elixir of Love) – Da 'L’elisir d’amore' 'Una furtiva lagrima', aria per Tenore
- Ruggero Leoncavallo – Pagliacci – Pagliacci: Recitar…vesti la giubba!
- Giacomo Puccini – Turandot – Nessun dorma', uit Turandot
- Giuseppe Verdi – La Traviata – Libiam nei lieti calici, La Traviata
- Renato Carosone – Medley of Napolitan Songs
- Teodoro Cottrau – Santa Lucia
- Eduardo Di Capua – Maria Marì
- Eduardo Di Capua – O sole mio
- Andrea Bocelli – Con te partiro’
- Lucio Dalla – Caruso
- Ernesto de Curtis – Torna a Surriento
- Luigi Denza – Funiculì Funiculà
Giet / Productie
Francesco Fortes, Alessandro Fortunato en Vincenzo Tremante
Giuseppe Verdi
Giuseppe Verdi was een Italiaanse operacomponist. Al op jonge leeftijd ontwikkelde hij een muzikale opleiding met de hulp van een mecenas en al snel domineerde hij de Italiaanse opera. Rond zijn 30e was hij een van de meest invloedrijke operacomponisten in de klassieke wereld. Zijn beroemdste opera's zijn Il Trovatore, Rigoletto en La Traviata. Bovendien kon hij zich met de inkomsten uit zijn succesvolle opera's vestigen als landeigenaar en zich richten op zijn privéleven. Hij keerde echter al snel terug met zijn nieuwe populaire werk Aida (1871) en drie meesterwerken: Otello, Requiem en Falstaff.
Giacomo Puccini
Giacomo Puccini was een Italiaanse operacomponist aan het einde van de 19e eeuw. Hij werd beschouwd als een van de grootste componisten van de Italiaanse Opera, na Verdi. Zijn vroege werken werden gekenmerkt door kenmerken van de traditionele 19e eeuwse romantische Italiaanse opera. Later ontwikkelde zijn stijl zich tot de realistische verismo stijl, die hem inspireerde tot het schrijven van zijn beroemdste meesterwerken en een van de belangrijkste exponenten van de stijl werd. Zijn bekendste werken La bohème (1896), Tosca (1900), Madama Butterfly (1904) en Turandot (1924) zijn allemaal populaire opera's die op de meest prestigieuze podia van de klassieke wereld worden gespeeld.
Gaetano Donizetti
Gaetano Donizetti was een Italiaanse componist uit het begin van de 19e eeuw. Hij was een van de belangrijkste componisten van de bel canto operastijl, samen met Gioachino Rossini en Vincenzo Bellini. In de loop van zijn carrière schreef Donizetti bijna 70 opera's, zowel komische als serieuze. Zijn eerste opmerkelijke succes kwam met een serieuze opera, Zoraida di Granata, die in 1822 in Rome werd gepresenteerd. Hierdoor maakte hij een grote impact op de Italiaanse en internationale operascène en verschoof de aandacht naar opera seria (opera's in adellijke en "serieuze" stijl). Tot zijn bekendste werken behoren echter komedies zoals L'elisir d'amore (1832) en Don Pasquale (1843).
Ruggero Leoncavallo
Ruggero Leoncavallo ging de muziekgeschiedenis in als de schepper van het operameesterwerk "Pagliacci". Daarnaast stond hij bekend als vertegenwoordiger van een nieuwe artistieke stijl, het verisme, waarvan de volgelingen zich richtten op alledaagse onderwerpen in plaats van op heldendaden en legendarische personages. Hij werd geboren in Napels in 1857. Toen Leoncavallo 8 was werd hij toegelaten tot het San Pietro a Majella Conservatorium, waar hij acht jaar studeerde. Naast zijn passie voor muziek toonde hij grote interesse in literatuur en studeerde later aan de filologische afdeling van de Universiteit van Bologna. Deze kennis hielp hem later bij het schrijven van libretto's voor zijn muziekwerken. In 1879 vertrok hij naar Egypte om bij zijn oom te wonen en als pianist en leraar te werken aan het hof van de Egyptische Khedive Tewfil Pasha. Drie jaar later werd hij echter gedwongen het land te verlaten vanwege het uitbreken van de oorlog. Hij verhuisde naar Frankrijk, waar hij werkte als pianist en liedjesschrijver in cafés en muziekzalen. In 1887 keerde hij terug naar Milaan en concentreerde zich op het schrijven van opera's in de nieuwe verismo stijl. Vijf jaar later behaalde hij eindelijk het langverwachte succes met zijn opera Pagliacci. Leoncavallo beweerde zelf dat het plot gebaseerd was op een echt moordproces dat zijn vader, een magistraat, als kind in de rechtbank had behandeld. Het wordt nog steeds beschouwd als de beste opera van het verismo genre en wordt nog steeds vaak opgevoerd.
Eduardo Di Capua
Eduardo di Capua was een Italiaanse componist aan het einde van de 19e eeuw. Zijn vader was musicus en introduceerde hem in de wereld van de muziek. Hij reisde met zijn vader naar veel Europese landen. Tijdens een van zijn reizen naar Oekraïne in 1898 componeerde hij samen met de dichter Giovanni Capurro de beroemde melodie "O sole mio". O sole mio zou een onofficieel, romantisch Italiaans volkslied worden. Grappig genoeg kon de dirigent van de fanfare tijdens de Olympische Spelen van 1920 in Antwerpen zogenaamd geen muziek vinden voor het echte Italiaanse volkslied en speelde hij in plaats daarvan "O Sole Mio".
Beoordelingen van klanten
5.0 van 5
-
christian g, France
Sep 2022
surtout ne pas rater cette prestation on en redemande !!
-
Neslim G, Turkey
Oct 2018
It was great and joyful
Adres
Museo Correale di Terranova, Via Correale, 50, Sorrento, Italië — Zie op Google Maps
