Busoni, Suk: Stadstheater van Bologna

Over het evenement

Ferruccio Busoni, een Italiaan met een sterke band met de Duitse intellectuele cultuur, creëerde muziek die zowel intellect als emotie combineert. Zijn composities verkennen een mix van neoklassieke tendensen en avant‐gardistische harmonieën, die breken met de uitgeputte taal van de romantiek. Het hoogtepunt van zijn repertoire is zijn kolossale Pianoconcert, dat kan worden vergeleken met de grootsheid van een Mahler‐symfonie. Met zijn vijf delen en laatste koor is Busoni's Opus 39 het record voor het langste concerto voor solo‐instrument en orkest. Hij voegt echter vakkundig de solo‐ en tutti‐elementen samen, waardoor het verwachte conflict in het traditionele romantische concerto verdwijnt. Dit resulteert in een koorsymfonie met een verplichte pianopartij. Het concerto debuteerde op 10 november 1904 in Berlijn onder leiding van Karl Muck met Busoni als pianist. Busoni voerde het stuk later uit in zijn geboortestad Bologna in 1906, onder leiding van Bruno Mugellini. In 1915 werd Busoni directeur van het conservatorium van Bologna, een positie die hij zeven jaar lang bekleedde.

Josef Suk, een invloedrijk musicus in Bohemen van 1874 tot 1935, stond bekend als een getalenteerd violist en componist. Hij studeerde bij Antonín Dvořák en trouwde met diens dochter Otilie. Suk was lid van het beroemde Boheemse Kwartet en trad vier decennia lang met hen op. Terwijl zijn muziek in zijn thuisland regelmatig werd bejubeld, wordt ze sinds kort herontdekt dankzij de inspanningen van Kirill Petrenko, de huidige dirigent van de Berliner Philharmoniker. Petrenko heeft drie opnames gewijd aan het werk van Suk. Een van de opmerkelijke composities van Suk is de orkestsuite "Pohádka", die dient als een verkorte versie van de toneelmuziek die hij schreef voor Julius Zeyers toneelbewerking van het Slowaakse volksverhaal "Radúz en Mahulena" in 1898. De suite zit vol meeslepende melodieën en prachtig georkestreerde originele volksthema's.