De Drie Tenoren in Rome met Diner
Rome, Chiesa di S. Paolo entro le Mura — Sala 1
Over het evenement
In het hart van Rome worden drie tenoren vergezeld door dansers in kostuum, begeleid door het orkest van de grote Napolitaanse mandolines en vleugelpiano, voor een voorstelling met opera‐aria's en beroemde traditionele Napolitaanse liederen.
Op het programma staan magische melodieën als 'Torna a Surriento', 'O' sole mio' en 'Funiculì funiculà', maar ook betoverende opera‐aria's.
Voeg een vleugje Italiaanse muziek toe aan je verblijf in Italië met dit feestelijke evenement.
Praktische informatie
Schema:
18.30 uur: Diner in 'Ristorante Cotto'
20.30 uur: Begin van het concert
Diner:
18.30 uur (voor het concert): Diner in restaurant 'Cotto' (Via Torino 124)
20.30 uur Concert
Typisch Romeins menu:
* Voorgerecht: Verse tomatenbruschetta op smaak gebracht met basilicum
* Eerste gang van typisch Romeinse pasta: Cacio e Pepe of Tomaten en basilicum of Tomaten en ansjovis of Amatriciana
* Tweede gang: "Verse vangst van de dag" of "Caprese" of "Chicken Supreme"
* Bijgerecht: Geroosterde aardappelen met rozemarijn of Salade
* Dessert: Huisgemaakt dessert van de dag
Water is inbegrepen.
Programma
- Luigi Ricci – Tarantella from La Festa di Piedigrotta
- Giuseppe Verdi – Rigoletto – 'La donna è mobile', from Rigoletto
- Francesco Paolo Tosti – "Marechiare"
- Gioachino Rossini – La Danza, Tarantella Napoletana
- Giacomo Puccini – Tosca – 'E lucevan le stelle', from Tosca
- Luigi Denza – Funiculì Funiculà
- Ruggero Leoncavallo – “Mattinata”, canzone napoletana
- Vittorio Monti – Czardas
- Giuseppe Verdi – La Traviata – 'Libiamo ne' lieti calici', from La Traviata
- Vincenzo di Chiara – La Spagnola
- Gaetano Donizetti – L'elisir d'amore (The Elixir of Love) – 'Una furtiva lagrima', from L'elisir d'amore
- Giuseppe Verdi – Come facette Mammeta
- Ernesto De Curtis – Torna a Surriento
- Raffaele Calace – Tarantella
- Giuseppe Verdi – Il Trovatore – Di quella pira (Il Trovatore)
- Teodoro Cottrau – Santa Lucia
- Ruggero Leoncavallo – Vesti la giubba
- Giacomo Puccini – Turandot – Nessun dorma', uit Turandot
- Vincenzo D’Annibale – O’ Paese do Sole
- Eduardo Di Capua – O sole mio
Giet / Productie
Solo Zang:
Giuseppe Macagno — Delfo Paone — Alessandro Risa Donato Martini — Delfo Paone — Andrea Villa
Mandoline Vleugel
Dansers:
Micol Girasole Maria Chiara Grasso Federica Buttarelli
Regie en choreografieën:
Minea de Mattia
Chiesa di S. Paolo entro le Mura
De 'Chiesa di S. Paolo entro le Mura' was de eerste niet-katholieke kerk die na de eenwording van Italië in Rome werd gebouwd. De kerk werd tussen 1873 en 1880 gebouwd als anglicaanse basiliek in de wijk Castro Pretorio, aan de Via Nazionale in Rome. De kerk is gebouwd in neogotische stijl en heeft een opvallende buitengevel die wordt gekenmerkt door afwisselend rode en kalkstenen bakstenen. Vier spectaculaire mozaïeken van de Engelse prerafaëliet Edward Burne-Jones, in samenwerking met William Morris, vormen de kroon op het interieur van de kerk. Wie goed kijkt, ziet verschillende beroemde negentiende-eeuwse figuren tussen de kerkvaders in de gedetailleerde mozaïeken, waaronder de kunstenaar zelf, belangrijke schenkers en hun families, en Abraham Lincoln, Giuseppe Garibaldi en generaal Grant onder de 'christelijke strijders'. Op deze locatie worden veel prachtige klassieke evenementen georganiseerd, waaronder uitvoeringen van populaire opera's zoals La Traviata.
Giuseppe Verdi
Giuseppe Verdi was een Italiaanse operacomponist. Van jongs af aan kreeg hij een muzikale opleiding met de hulp van een beschermheer en al snel domineerde hij de Italiaanse opera. In feite werd hij op zijn dertigste een van de meest invloedrijke operacomponisten in de hele klassieke muziekwereld. Zijn beroemdste opera's zijn Il Trovatore, Rigoletto en La Traviata. Bovendien kon hij zich met de inkomsten uit zijn succesvolle opera's vestigen als landeigenaar en zich concentreren op zijn privéleven. Al snel keerde hij echter terug op het toneel met zijn nieuwe populaire werk Aida (1871) en drie meesterwerken: Otello, Requiem en Falstaff.
Giacomo Puccini
Giacomo Puccini was een Italiaanse operacomponist uit de late 19e eeuw. Hij werd beschouwd als een van de grootste componisten van de Italiaanse opera, op Verdi na. Zijn vroege werken werden gekenmerkt door kenmerken van de traditionele 19e-eeuwse romantische Italiaanse opera. Later ontwikkelde zijn stijl zich tot de realistische verismo-stijl, die hem inspireerde tot het schrijven van zijn beroemdste meesterwerken en hem tot een van de belangrijkste vertegenwoordigers van deze stijl maakte. Zijn bekendste werken La bohème (1896), Tosca (1900), Madama Butterfly (1904) en Turandot (1924) zijn allemaal populaire opera's die worden opgevoerd in de meest prestigieuze zalen van de klassieke muziekwereld.
Gioachino Rossini
Gioachino Rossini was een Italiaanse componist uit de 19e eeuw. Hij debuteerde op 18-jarige leeftijd en werd al snel een van de populairste operacomponisten uit de geschiedenis. Zijn bekendste opera's zijn Il barbiere di Siviglia (De barbier van Sevilla), L'italiana in Algeri (De Italiaanse in Algiers) en La Cenerentola (Assepoester). Over het algemeen kan zijn stijl worden omschreven als liedachtig melodieus, wat hem de bijnaam 'de Italiaanse Mozart' opleverde. Later werd hij beroemd om zijn opwindende opbouw van orkestrale klanken boven een herhaalde frase, wat nu bekend staat als een 'Rossini-crescendo'.
Gaetano Donizetti
Gaetano Donizetti was een Italiaanse componist uit het begin van de 19e eeuw. Hij was een van de belangrijkste componisten van de belcanto-opera, samen met Gioachino Rossini en Vincenzo Bellini. Gedurende zijn carrière schreef Donizetti bijna 70 opera's, zowel komische als serieuze. Zijn eerste opmerkelijke succes kwam met een serieuze opera, Zoraida di Granata, die in 1822 in Rome werd opgevoerd. Hierdoor had hij een grote invloed op de Italiaanse en internationale operascene en verschoof de aandacht naar opera seria (nobele en 'serieuze' opera's). Zijn bekendste werken zijn echter komedies zoals L'elisir d'amore (1832) en Don Pasquale (1843).
Ruggero Leoncavallo
Ruggero Leoncavallo ging de muziekgeschiedenis in als de maker van het operameesterwerk "Pagliacci". Daarnaast stond hij bekend om zijn nieuwe artistieke stijl, het verisme, waarvan de aanhangers zich richtten op alledaagse onderwerpen in plaats van heroïsche daden en legendarische personages. Hij werd in 1857 in Napels geboren. Toen Leoncavallo 8 jaar oud was, werd hij toegelaten tot het conservatorium San Pietro a Majella, waar hij acht jaar studeerde. Naast zijn passie voor muziek toonde hij grote belangstelling voor literatuur en studeerde hij later aan de filologische faculteit van de Universiteit van Bologna. Deze kennis hielp hem later bij het schrijven van libretto's voor zijn muzikale werken. In 1879 reisde hij naar Egypte om bij zijn oom te gaan wonen en als pianist en leraar aan het hof van de Egyptische Khedive Tewfil Pasha te werken. Drie jaar later moest hij echter het land verlaten vanwege het uitbreken van de oorlog. Hij verhuisde naar Frankrijk, waar hij als pianist en songwriter in cafés en muziekzalen werkte. In 1887 keerde hij terug naar Milaan en concentreerde zich op het schrijven van opera's in de nieuwe verismo-stijl. Vijf jaar later behaalde hij eindelijk het langverwachte succes met zijn opera Pagliacci. Leoncavallo beweerde zelf dat het verhaal gebaseerd was op een echte moordzaak die zijn vader, een magistraat, had behandeld toen hij nog een kind was. Het wordt nog steeds beschouwd als een van de beste opera's van het verismo-genre en wordt tot op de dag van vandaag nog vaak opgevoerd.
Eduardo Di Capua
Eduardo di Capua was een Italiaanse componist uit het einde van de 19e eeuw. Zijn vader was muzikant en bracht hem in contact met de muziekwereld. Hij reisde zelfs met zijn vader naar vele Europese landen. Tijdens een van zijn reizen naar Oekraïne in 1898 componeerde hij samen met de dichter Giovanni Capurro de beroemde melodie van "O sole mio". O sole mio zou een onofficieel, romantisch Italiaans volkslied worden. Grappig genoeg zou de dirigent van het orkest tijdens de Olympische Spelen van 1920 in Antwerpen de muziek van het eigenlijke Italiaanse volkslied niet kunnen vinden en in plaats daarvan "O Sole Mio" hebben gespeeld.
Beoordelingen van klanten
3.4 van 5
-
Ms Petrina G, Malta
Feb 2024
Tenors would have been better seen if remained on top of stairs. Ballerina would have been nice to dance down the aisle.
-
Steven G, United Kingdom
Feb 2019
Outstanding performances all round which along with the venue created a magical atmosphere. Highly recommend this event.
-
Abraham L, Israel
Dec 2018
excellent
Adres
Chiesa di S. Paolo entro le Mura, Via Nazionale 16a, Rome, Italië — Zie op Google Maps
