Aida: Opera van Parijs
Over het evenement
Hoe kies je tussen liefde voor een vijandelijke generaal en liefde voor je vaderland? Dat is het dilemma waar Aida, een Ethiopische prinses die in Egypte tot slavin is gemaakt, voor staat. Ze moet ook opboksen tegen de rivaliteit van Amneris, de dochter van de farao, die van dezelfde man houdt als zij, Radames. Toch is het de trotse Amneris die de priesters smeekt om Radames gratie te verlenen nadat hij ongewild een militair geheim heeft verraden.
In dit werk, voor het eerst uitgevoerd in 1871 in de Opera van Caïro, wisselt Giuseppe Verdi epische scènes zoals de beroemde triomftocht af met intiemere aria's zoals "Celeste Aida". Hoewel de context van de creatie van het werk veel te danken heeft aan de Egyptomanie die in de 19e eeuw in zwang was, zijn de thema's van Aida even tijdloos als universeel.
Dit wordt weerspiegeld in de enscenering door de Iraanse beeldend kunstenaar Shirin Neshat, die bij haar debuut in de Parijse Opera de wreedheid van religieus fanatisme benadrukt, dat vrouwen zo snel onderdrukt.
Aida' is een opera in vier bedrijven gecomponeerd door Giuseppe Verdi, op een libretto van Antonio Ghislanzoni.
Akte 1: Ramfis, hogepriester van Egypte, vertelt Radamès dat oorlog met de Ethiopiërs onvermijdelijk lijkt. Radamès hoopt dat hij tot Egyptische bevelhebber zal worden gekozen en droomt zowel van de overwinning als van Aida, de Ethiopische slavin op wie hij heimelijk verliefd is. Aida, die Radamès liefde beantwoordt, is de dochter van de Ethiopische koning Amonasro, een identiteit die verborgen wordt gehouden voor haar Egyptische ontvoerders.
Amneris, de dochter van de Farao, komt binnen. Zij houdt ook van Radamès, maar vreest dat Aida haar rivale zal zijn. De Farao komt binnen, samen met de hogepriester en het hele hof, met het nieuws dat de Ethiopiërs oprukken naar Thebe. De koning verklaart Radamès de oorlog en roept hem uit tot leider van het leger.
Alleen gelaten wordt Aida verscheurd tussen haar liefde voor haar vader, haar land en Radamès.
Radamès wordt geïnstalleerd als opperbevelhebber. De Egyptenaren bidden voor de overwinning en bescherming van hun krijgers.
Act 2: Radamès' overwinning wordt gevierd, maar Amneris twijfelt aan Radamès' liefde en vermoedt dat Aida verliefd op hem is. Wanneer Aida de kamer binnenkomt, liegt Amneris en vertelt haar dat Radamès is gestorven in de strijd. Geschokt en verdrietig bekent Aida haar liefde voor Radamès. Amneris is woedend en zweert wraak op Aida.
Radamès keert terug en de troepen marcheren in triomf de stad binnen. De Farao verklaart dat Radamès alles mag hebben wat hij wil. De Ethiopische gevangenen worden geketend op het podium geleid, onder hen koning Amonasro. Amonasro verkondigt aan de Egyptenaren dat de Ethiopische koning is gedood in de strijd en de gevangenen smeken de Egyptische koning om genade, maar Ramfis en de Egyptische priesters roepen op tot de dood van de gevangenen. Radamès eist de beloofde beloning van de koning op en smeekt om genade voor de gevangenen. De koning willigt Radamès' wens in en verklaart dat Radamès de opvolger van de koning zal zijn en met Amneris zal trouwen. Aida en Amonasro zullen gegijzeld blijven om te voorkomen dat de Ethiopiërs hun nederlaag wreken.
Act 3: Aan de vooravond van het huwelijk van Amneris en Radamès wacht Aida buiten de Tempel van Isis om Radamès te ontmoeten. Amonasro verschijnt en beveelt Aida om de locatie van het Egyptische leger te ontdekken. Aida stemt met tegenzin in.
Amonasro verstopt zich achter een rots en luistert naar Aida en Radamès. Radamès zweert dat hij met Aida zal trouwen en Aida overtuigt hem om met haar te vluchten. Radamès stelt een veilige route voor en onthult de locatie van zijn leger. Amonasro komt uit zijn schuilplaats en onthult zijn identiteit. Radamès realiseert zich dat hij ongewild een cruciaal militair geheim aan de vijand heeft onthuld.
Amneris en Ramfis verlaten de tempel en roepen de keizerlijke wachters. Amonasro trekt een dolk, maar Radamès ontwapent hem. Radamès beveelt Amonasro te vluchten met Aida en geeft zichzelf over aan de keizerlijke wachters, die hem arresteren als verrader.
Acte 4:Amneris roept de wacht om Radamès bij haar te brengen en vraagt hem de beschuldigingen te ontkennen, maar hij weigert. Ramfis leest de beschuldigingen voor, Radamès weigert zich te verdedigen en wordt ter dood veroordeeld. Amneris protesteert dat Radamès onschuldig is en smeekt om genade, maar hij wordt veroordeeld om levend begraven te worden.
Radamès is opgesloten in een donkere grafkelder. Hij hoort een geluid en ziet dan Aida, die zich in de grafkelder heeft verstopt om samen met Radamès te sterven. Ze accepteren hun vreselijke lot en nemen afscheid van de aarde en haar zorgen. Boven het gewelf huilt Amneris en bidt tot de godin Isis. De geliefden sterven in elkaars armen terwijl de priesters, buiten het toneel, bidden tot de god Ftha.
Praktische informatie
Uitgevoerd in het Italiaans, met Engelse en Franse ondertitels.
Giet / Productie
Creatief team:
Michele Mariotti, Dirigent (24 sept. 19 oct.)
Dmitry Matvienko, Dirigent (22 oct. 4 nov.)
Shirin Neshat, Regisseur en video
Christian Schmidt, Decorontwerp
Tatyana van Walsum, Kostuumontwerp
Felice Ross, Lichtontwerp
Dustin Klein, Choreografie
Yvonne Gebauer, Dramaturgie
Ching‐Lien Wu, Koordirigent
Artistiek team:
Saioa Hernández, Aida (24 sept. 16 okt.)
Ewa Płonka, Aida (19 okt. 4 nov.)
Piotr Beczała, Radames (24 sept. 16 okt.)
Gregory Kunde, Radames (19 okt. 4 nov.)
Eve‐Maud Hubeaux, Amneris (24 sept. 16 okt.)
Judit Kutasi, Amneris (19 okt. 4 nov.)
Roman Burdenko, Amonasro (Sept. Okt.)
Enkhbat Amartüvshin, Amonasro (nov.)
Alexander Köpeczi, Ramfis
Krzysztof Bączyk, Il Re
Manase Latu, Un messaggero
Margarita Polonskaya, Sacerdotessa
Het orkest en koor van de Parijse Opera
