Salvatore Accardo
Solist, Dirigent
Optredens en orkesten gedirigeerd
Naast zijn activiteiten bij OCI als solist en dirigent speelt hij regelmatig met alle grote orkesten en dirigenten. Bovendien heeft hij samengewerkt met de belangrijkste Europese en Amerikaanse orkesten. Ook heeft hij zijn sporen verdiend bij het London Philharmonic als dirigent.
In 1987 debuteerde Accardo met groot succes als orkestdirigent en werd al snel uitgenodigd om onder meer de Opera van Rome, de Opera van Monte Carlo, de Opera van Lille, het Teatro San Carlo in Napels, het Rossini Festival in Pesaro en talrijke concerten en symfonieën te dirigeren. In 1992, ter gelegenheid van de 200ste geboortedag van Rossini, dirigeerde Accardo de eerste moderne uitvoering in Rome en Pesaro van de officiële herziene versie van Rossini's Messa da Gloria, samengesteld door de Rossini Stichting in Pesaro en live opgenomen door Ricordi/Fonit Cetra. Hij voerde het werk opnieuw uit in Wenen in 1995 met het Weens Symfonieorkest.
Uitzendingen, opnames en publicaties
Accardo heeft de stukken van Paganini uitgevoerd en opgenomen bij Dynamic.
In 1994 brachten Accardo en het OCI The Complete Works for Violin and Orchestra van Paganini uit bij EMI Classics.
In 1997 brachten Salvatore Accardo en het Orchestra da Camera Italiana hun eerste cd's uit: The Virtuoso Violin in Italy en Masterpieces for Violin and Strings (1997) bij Warner Fonit Records.
Ze namen het Concert voor de Grondwet op bij Foné en in 2003 het complete werk voor viool van Astor Piazzolla in een set van drie cd's.
Naast zijn opnames bij DGG van de Capriccio's en Concerten van Paganini met Charles Dutoit, heeft Accardo veel opgenomen bij Phillips Records, waaronder de Partita's voor solo viool van Bach, de concerten van Brahms en Beethoven en het complete werk voor viool en orkest van Max Bruch met Kurt Masur, de concerten van Tsjaikovski, Dvořák, Sibelius met Sir Colin Davis en het concert van Mendelssohn met Charles Dutoit.
Andere opnames zijn het resultaat van samenwerkingen met labels als ASV, Dynamics, EMI, Sony Classical, Collins Classic en Foné.
Met Foné nam Accardo de complete sonates voor viool en piano van Brahms, de kwartetten van Schubert en de Capriccios van Paganini op. Hij nam ook een geremasterde versie van alle 13 vioolconcerten van Mozart op met Foné.
Van 2007 tot vandaag heeft Accardo nog verschillende albums uitgebracht bij Foné, waaronder een tweede opname van Sonates en Partita's voor solo viool van Bach, een derde opname van de 24 Capriccio's van Paganini en een derde opname van Vivaldi's Vier Jaargetijden (Urtext Edition) met het OCI.
Hij heeft ook een boxset uitgebracht met de titel The Art of Salvatore Accardo: a life for the violin, bij Universal Records, een artistiek beeld van de artiest met enkele van de beroemdste stukken uit de vioolliteratuur uit alle tijdperken.
Edizioni Curci, een in Milaan gevestigde muziekuitgeverij, heeft onlangs, als onderdeel van een omvangrijk redactioneel project, Accardo's herziene edities van Mozarts vioolconcerten nrs. 3, 4 en 5 gepubliceerd en zal binnenkort de andere concerten van Mozart publiceren, evenals die van Tsjaikovski, Beethoven en Brahms.
Activiteiten
Zijn passie voor kamermuziek en zijn interesse in jonge mensen brachten hem ertoe om in 1992 het Accardo Quartet op te richten en in 1986 te beginnen met het geven van masterclasses voor strijkinstrumenten aan de Walter Stauffer Foundation in Cremona, samen met Bruno Giuranna, Rocco Filippini en Franco Petracchi. In 1971 richtte hij het Festival Internationale Musiche Settimane in Napels op, het eerste festival in zijn soort, samen met het Cremona Music Festival, dat uitsluitend gewijd is aan strijkinstrumenten en waar het publiek repetities kan bijwonen.
Eind 1996 slaagde Accardo erin het Orchestra da Camera Italiana nieuw leven in te blazen door de beste studenten en alumni van de Walter Stauffer Academie in Cremona te rekruteren om met hem op te treden.
Salvatore Accardo bespeelt een Stradivarius uit 1727, een "Hart ex Francescatti", een Guarneri del Gesù uit 1733, een "Reade", en een Giovanni Paolo Maggini uit 1620, een "Giorgio III".
Onderscheidingen
Op 15-jarige leeftijd won hij het concours van Genève en twee jaar later, in 1958, was hij de eerste winnaar van het nieuw opgerichte Paganini-concours in Genua.
In de loop van zijn prestigieuze carrière ontving Salvatore Accardo talrijke prijzen, waaronder de Abbiati-prijs van de Italiaanse critici voor uitmuntende interpretatie. In 1982 benoemde de toenmalige president van de republiek, Sandro Pertini, hem tot Soldaat van het Grootkruis, de hoogste onderscheiding in Italië. Ter gelegenheid van de Oost-Aziatische tournee van het OCI in 1996 kende het conservatorium van Peking hem de eer van "Meest Eervolle Professor" toe. In 1999 ontving hij de "Commandeur dans l'ordre du mérit culturel" (Commandeur in de Orde van Culturele Verdienste), de hoogste onderscheiding in Monaco. En in 2002 ontving hij de prestigieuze prijs "Una vita per la Musica" (Een leven voor de muziek).
Repertoire
Zijn uitgebreide repertoire omvat alles van barok tot hedendaags en componisten als Sciarrino, Donatoni, Piston, Piazzolla en Xenakis hebben werken aan hem opgedragen.