Ronald Brautigam mówi o koncercie Beethovena w Keizers

Artyści

Concertgebouw

Concertgebouw w Amsterdamie została zbudowana w wyniku kampanii publicznej mającej na celu sfinansowanie nowej sali filharmonicznej. Wielka neoklasycystyczna sala koncertowa zwieńczona symboliczną lirą Apolla została otwarta w 1888 roku. Pod koniec XX wieku Concertgebouw został odnowiony w celu poprawy akustyki i zwiększenia przestrzeni dla odwiedzających. Wspaniałe organy, po prawie stu latach służby, zostały również odrestaurowane i zmodernizowane. Concertgebouw jest gospodarzem około 600 koncertów rocznie, od wielkich występów symfonicznych po koncerty jazzowe i popowe. Dogodna lokalizacja przy pięknym Museumplein (Placu Muzealnym) z Rijksmuseum i Muzeum Van Gogha tuż obok, każdy znajdzie coś dla siebie w jednej z najlepszych sal koncertowych na świecie!

Ludwig van Beethoven

Ludwig van Beethoven był niemieckim pianistą i kompozytorem końca XVIII wieku. Jest dobrze znany jako najbardziej wpływowy kompozytor wszechczasów, a także kluczowa postać na scenie muzyki klasycznej. Swój talent muzyczny zademonstrował już w młodym wieku, pobierając lekcje od swojego ojca i kompozytora/dyrygenta Christiana Gottloba Neefe. Później przeniósł się do Wiednia, gdzie zyskał reputację pianisty-wirtuoza, komponując swoje popularne arcydzieła. Swoje najbardziej podziwiane dzieła tworzył przez ostatnie 15 lat życia, będąc niemal całkowicie głuchym.

Antonín Dvořák

Antonin Dvorak jest uważany za jednego z najbardziej znanych i wybitnych Czechów na świecie, ponieważ jego twórczość muzyczna zyskała międzynarodowe uznanie już za jego życia. Urodził się w 1841 roku w małej czeskiej wiosce w rodzinie rzeźnika. W wieku 6 lat Dvorak zaczął pobierać lekcje gry na skrzypcach i od razu stało się oczywiste, że chłopiec ma wyjątkowy talent muzyczny. W późniejszym okresie życia uczył się gry na fortepianie i organach, a także pracował w rzeźni. Gdy Dvorak skończył 16 lat, został przyjęty do Szkoły Organowej w Pradze, która kształciła przyszłych profesjonalnych kompozytorów. Po ukończeniu szkoły pozostał w Pradze, dołączył do orkiestry Karela Komzaka i zaczął aktywnie komponować własną muzykę. Jednak z trudem wiązał koniec z końcem i zawsze musiał pracować na boku, grając muzykę w kościołach i udzielając prywatnych lekcji muzyki. Wreszcie rok 1874 stał się punktem zwrotnym w jego życiu, kiedy wygrał grant finansowy w konkursie o nagrodę austriacką za 15 nadesłanych utworów. Pozwoliło mu to odejść z orkiestry i w pełni poświęcić się komponowaniu. W tym okresie napisał Tańce słowiańskie, Duety morawskie i Koncert skrzypcowy, które przyniosły mu ogromny sukces. W 1892 r. został zaproszony do nauczania w Konserwatorium Narodowym w Nowym Jorku, gdzie pozostał do 1895 r., po czym wrócił do domu. Zaczął uczyć w praskim konserwatorium, a później został jego dyrektorem. Aż do swojej śmierci w 1904 roku był odnoszącym sukcesy i lubianym kompozytorem, zarówno w swojej ojczyźnie, jak i na całym świecie.