Festiwal muzyki kameralnej Liszt i Przyjaciele: Duo Sica / Internullo

Artyści

Sant'Agnese in Agone

Sant'Agnese in Agone to włoski barokowy kościół zbudowany w XVII wieku w Rzymie. Wychodzi na Piazza Navona, jeden z najważniejszych placów w historycznym centrum włoskiej stolicy i lokalizację dawnego stadionu Domicjana, na którym męczeńską śmierć poniosła wczesnochrześcijańska święta Agnieszka. Krypta, czyli sacellum infimum, jest jedyną pozostałością po starożytnym kościele, który oznaczał dokładne miejsce, w którym święta spotkała swój makabryczny koniec. Na Piazza Navona znajdują się również inne wspaniałe dzieła sztuki, takie jak Fontanna Czterech Rzek Berniniego, znajdująca się przed Sant'Agnese in Agone. Istnieje wiele miejskich legend, które odnoszą się do rzeźbionej postaci "Nilu" Berniniego i fasady kościoła, zaprojektowanej przez jego rywala, Borrominiego. Mówi się, że Bernini przedstawił "Ojca Nilu" zakrywającego oczy w obawie, że kościół przed nim się rozpadnie. Historia ta przetrwała ze względu na zaciekłą rywalizację, jaka istniała między dwoma artystami, pomimo faktu, że fontanna Berniniego została zbudowana kilka lat przed budową kościoła.

Piotr Iljicz Czajkowski

VI Symfonia, napisana w 1893 roku, jest ostatnią symfonią Czajkowskiego, którą uważał za swoje najlepsze dzieło. Jej przydomek "Pathetique" sugeruje, że dzieło zawiera głębokie i głębokie kontemplacje na temat życia i śmierci. Jej muzyka jest mroczna i uroczysta, z wyjątkiem drugiej części walca. Wielu krytyków postrzegało tę symfonię jako autobiograficzny wyraz niespokojnego życia kompozytora. VI Symfonia miała swoją premierę 28 października 1893 roku i otrzymała dobre recenzje, ale nie wywołała sensacji. Dziewięć dni później kompozytor zmarł. Po jego śmierci symfonia została wykonana po raz kolejny na koncercie hołdowniczym i tym razem publiczność była głęboko poruszona przejmującą muzyką i odpowiednio ją doceniła.

Antonín Dvořák

Antonin Dvorak jest uważany za jednego z najbardziej znanych i wybitnych Czechów na świecie, ponieważ jego twórczość muzyczna zyskała międzynarodowe uznanie już za jego życia. Urodził się w 1841 roku w małej czeskiej wiosce w rodzinie rzeźnika. W wieku 6 lat Dvorak zaczął pobierać lekcje gry na skrzypcach i od razu stało się oczywiste, że chłopiec ma wyjątkowy talent muzyczny. W późniejszym okresie życia uczył się gry na fortepianie i organach, a także pracował w rzeźni. Gdy Dvorak skończył 16 lat, został przyjęty do Szkoły Organowej w Pradze, która kształciła przyszłych profesjonalnych kompozytorów. Po ukończeniu szkoły pozostał w Pradze, dołączył do orkiestry Karela Komzaka i zaczął aktywnie komponować własną muzykę. Jednak z trudem wiązał koniec z końcem i zawsze musiał pracować na boku, grając muzykę w kościołach i udzielając prywatnych lekcji muzyki. Wreszcie rok 1874 stał się punktem zwrotnym w jego życiu, kiedy wygrał grant finansowy w konkursie o nagrodę austriacką za 15 nadesłanych utworów. Pozwoliło mu to odejść z orkiestry i w pełni poświęcić się komponowaniu. W tym okresie napisał Tańce słowiańskie, Duety morawskie i Koncert skrzypcowy, które przyniosły mu ogromny sukces. W 1892 r. został zaproszony do nauczania w Konserwatorium Narodowym w Nowym Jorku, gdzie pozostał do 1895 r., po czym wrócił do domu. Zaczął uczyć w praskim konserwatorium, a później został jego dyrektorem. Aż do swojej śmierci w 1904 roku był odnoszącym sukcesy i lubianym kompozytorem, zarówno w swojej ojczyźnie, jak i na całym świecie.