Estońska Opera Narodowa: Madama Butterfly

O wydarzeniu

Przeżyj operę jak nigdy dotąd w tym zdumiewającym wykonaniu arcydzieła Pucciniego w niezwykłej Estońskiej Operze Narodowej w Tallinie.

"Madama Butterfly" to opera inspirowana prawdziwą historią. Na początku XX wieku, w mieście Nagasaki, na tle zderzenia cywilizacji Zachodu i Wschodu, rozwija się historia miłości japońskiej dziewczyny Cio‐Cio San i amerykańskiego oficera marynarki Pinkertona. Jest to opowieść o namiętności, honorze, zdradzie i wiernej miłości kobiety. Nazywa się ona Cio‐Cio San, co po japońsku oznacza Madama Butterfly ze względu na jej delikatną urodę. Cio‐Cio San decyduje się porzucić tradycje swojego kraju i religię swojej rodziny, aby oddać całe swoje serce miłości swojego życia, Pinkertonowi. Nie jest świadoma, że miłość i małżeństwo są dla mężczyzny jedynie grą. Wkrótce on ją porzuca, a Cio‐Cio San zostaje w tyle, w ciąży z ich dzieckiem, o którym Pinkerton nie wie. z ich dzieckiem. Ale jej miłość jest niezłomna. Po trzech długich latach Pinkerton wraca do Japonii ze swoją amerykańską żoną i zamiast szczęśliwego ponownego spotkania, ma zamiar odebrać im dziecko.

Muzyka Pucciniego ukazuje uczucia bohaterów tak subtelnie i urzekająco, że "Madama Butterfly" stała się jedną z najbardziej lubianych oper na świecie. Muzyka tchnie poezją, namiętnością, romantyzmem i aromatem Orientu. Arcydzieło Pucciniego miało swoją światową premierę w La Scali (1904), ale premiera spotkała się z okrzykami i buczeniem, głównie z powodu słabej obsady i konfliktów między redaktorami a kompozytorem. Obecna inscenizacja będzie miała swoją premierę latem 2023 roku w Brescii, gdzie opera spotkała się z prawdziwym przyjęciem zaledwie kilka miesięcy po fiasku premiery.

Estońska Opera

Narodowa
Estońska Opera Narodowa, założona w 1870 roku, prezentuje szeroką gamę oper, operetek, baletów i musicali.

Sam budynek opery został zbudowany w 1913 roku z inicjatywy estońskiego towarzystwa pieśni i dramatu. W tamtym czasie ta secesyjna budowla była największą w Tallinie. Podczas II wojny światowej teatr został zniszczony. Odrestaurowany w latach 50. pod rządami sowieckimi, architekci zachowali oryginalną fasadę, ale reszta budynku łączy w sobie elementy neoklasyczne i stalinowskie.