Eglise Sainte‐Elisabeth: Les Violons de France grają Cztery pory roku Vivaldiego

O wydarzeniu

Wraz z Les Violons de France przeniesiemy się w czasie, wykonując w paryskim Eglise Sainte‐Elisabeth klasyczny skarb muzyki — Cztery pory roku — oraz inne utwory Schuberta, Vivaldiego i Pachelbela.

FranzSchubert
Przez całe swoje dość krótkie życie Franz Schubert, jeden z ojców romantyzmu w muzyce, był zawsze niedocenianym geniuszem, który nigdy nie doczekał się publicznego uznania. Jego muzyką zachwycała się tylko rodzina i przyjaciele, a większość jego dzieł odkryto i wydano dopiero wiele lat po jego śmierci. Franz Schubert urodził się 31 marca 1797 r. na przedmieściach Wiednia. Jego ojciec i najstarszy brat byli muzykami amatorami i to oni nauczyli go gry na fortepianie i skrzypcach. W wieku 11 lat Schubert był śpiewakiem w chórze przy parafii w Lichtenthal, a później został przesłuchany przez Antonia Salieriego i przyjęty do chóru cesarskiego. W tym okresie młody Franz zaczął komponować własne utwory.

Jednak po załamaniu się głosu musiał opuścić chór i w 1814 r. zaczął pracować jako nauczyciel w tej samej szkole parafialnej, co jego ojciec. Nigdy nie przestał komponować, a 4 lata później postanowił porzucić pracę nauczyciela i całkowicie poświęcić się muzyce. Z tego powodu popadł w konflikt z ojcem i z trudem wiązał koniec z końcem. W 1818 roku Schubert wyjechał do Wiednia, gdzie poznał Vogla. Razem dawali prywatne koncerty w małych kręgach arystokratycznych, grając głównie pieśni, których Schubert napisał około 600. Franz Schubert dał w całym swoim życiu tylko jeden duży koncert publiczny w marcu 1828 roku, który został bardzo ciepło przyjęty przez publiczność. Jednak jego stan zdrowia pogarszał się i w listopadzie tego samego roku zmarł w wieku 31 lat na gorączkę tarczycową.

Antonio Vivaldi
Antonio Vivaldi przeszedł do historii jako twórca gatunku koncertu instrumentalnego i ojciec muzyki orkiestrowej. Urodził się w Wenecji 4 marca 1678 roku. Vivaldi był dzieckiem słabym i chorowitym, cierpiącym na astmę, co jednak nie przeszkodziło mu w całkowitym poświęceniu się muzyce. Jego ojciec, Giovanni Batista, zawodowy skrzypek, uczył gry na skrzypcach swojego starszego syna Antonia. Wraz z ojcem młody Antonio spotykał się z najlepszymi muzykami ówczesnej Wenecji i koncertował w miejscowych kościołach. Pracował również jako nauczyciel gry na skrzypcach, a później jako dyrektor muzyczny w sierocińcu Ospedalle della Pieta. W międzyczasie komponował koncerty, utwory sakralne i muzykę wokalną, a w 1713 r. wielkie uznanie przyniosła mu sakralna muzyka chóralna. Vivaldi zauroczył się światem opery i pracował zarówno jako kompozytor operowy, jak i impresario w Teatro San Angelo. W 1717 roku otrzymał prestiżową posadę na dworze książęcym w Manua jako dyrektor muzyki świeckiej i pracował tam do około 1720 roku. W tym czasie skomponował swoje światowej sławy arcydzieło Cztery pory roku.

W latach trzydziestych XVII w. jego kariera podupadła, a muzyka stała się niemodna i wielki kompozytor zmarł w ubóstwie. Świat potrzebował dwóch stuleci, aby ponownie odkryć i docenić muzykę Vivaldiego, ponieważ po jego śmierci popadła ona w zapomnienie. Na początku XX wieku odnaleziono wiele nieznanych wcześniej utworów, które od razu podbiły serca melomanów.

Johann Pachelbel
Johann Pachelbel był niemieckim kompozytorem i organistą z końca XVII wieku. Znany jest z tego, że doprowadził południowoniemieckie organy do szczytowej formy. W rzeczywistości był uważany za jednego z największych kompozytorów epoki środkowego baroku za swoją muzykę sakralną, świecką, chorałową i fugową. Dziś najbardziej znany jest z Kanonu d‐moll, a także Chaconne f‐moll i Toccaty e‐moll na organy. Jego muzykę można określić jako nieskomplikowaną, przejrzystą, eksplorującą wiele wariantów form i technik oraz kombinacji instrumentalnych.