Wyjaśnione. Doświadczone! | Love Brahms w wiedeńskim Musikverein

O wydarzeniu

„Jest tu kilka entr'actes – coś, co zwykle nazywa się symfonią” – napisał Johannes Brahms z subtelną ironią do swojego przyjaciela, dyrygenta Hansa von Bülowa, ze swojego letniego domku w Mürzzuschlag w 1885 roku. „Smakuje jak lokalny klimat – wiśnie nie są tu słodkie, nie da się ich jeść!”. Oczywiście Brahms jak zwykle przesadzał: wystarczy pomyśleć o promiennym E‐dur smyczków w części wolnej lub niemal niepohamowanej radości w następującym po niej Allegro giocoso. Jednak w jego słowach o ostatniej symfonii jest ziarno prawdy. Sekrety, które skrywa, genialne strategie kompozytorskie, dzięki którym to wielkie dzieło spogląda zarówno w przyszłość, jak i w przeszłość – wszystko to ujawnia Tonkünstler pod batutą młodego niemieckiego dyrygenta Jaschy von der Goltza wraz z Albertem Hospem.