Bruch i Elgar w wiedeńskim Musikverein

O wydarzeniu

Po swoich przygodach „Lightfoot Lemminkäinen, dzielny Fernmut, stworzył konie ze swojego smutku, czarne rumaki ze swoich zmartwień, uzdy ze złych dni, siodła z tajnej trucizny” i „wrócił do domu”: Tak brzmi treść czwartej i ostatniej z „Legend Lemminkäinena”, w której prawie 30‐letni Jean Sibelius przedstawia fińskiego legendarnego bohatera z eposu Kalevala – w stylu symfonii w manierze Franza Liszta i Richarda Straussa. Wciągające wczesne dzieło, rzadko wykonywane w naszym kraju: wystarczający powód, aby wychowany w Oksfordzie dyrygent Matthew Halls zaprezentował je w Tonkünstler. Kolejnym eposem jest wspaniała Pierwsza symfonia rodaka Hallsa, Edwarda Elgara, typowo nietypowego brytyjskiego kompozytora i symbolu epoki edwardiańskiej. Tam Finlandia, tu Wielka Brytania – a pomiędzy nimi Szwecja: młody skrzypek Daniel Lozakovich urodził się w Sztokholmie i zadebiutuje w Tonkünstler melodyjnym utworem wirtuozowskim: popularnym Koncertem skrzypcowym g‐moll Maxa Brucha.

Wiener Musikverein

Wiener Musikverein jest jedną z największych sal koncertowych na świecie. Siedziba Orkiestry Filharmonicznej w Wiedniu i centrum życia muzycznego Wiednia, budynek został otwarty w 1870 roku w ramach ambitnego planu stworzenia eleganckiego bulwaru kulturalnego wzdłuż Ringstrasse. Zaprojektowana w stylu neoklasycznym, przypominająca starożytną grecką świątynię, Wielka Sala Musikverein jest uważana za jedną z najlepszych sal koncertowych na świecie dzięki swojej nienagannej akustyce.
W 2004 roku do budynku dobudowano cztery nowe sale. Austriacki architekt Wilhelm Holzbauer dostrzegł estetyczne znaczenie istniejącego budynku i poszukiwał sposobów, aby odzwierciedlić jego styl w nowoczesnej formie. Każda z czterech nowych sal skupia się na innym materiale – szkle, metalu, kamieniu i drewnie.