Brahms i Marx w wiedeńskim Musikverein

O wydarzeniu

„Właśnie wróciłem z próby. Nr IV ogromny, bardzo osobliwy, zupełnie nowy, o żelaznej indywidualności. Tchnie niespotykaną energią od A do Z”: tak opisał go Hans von Bülow, dyrygent premiery IV symfonii Johannesa Brahmsa w Meiningen w 1885 roku. A młody Richard Strauss, który był wówczas drugim dyrygentem, uznał: „Jego nowa symfonia jest rzeczywiście dziełem monumentalnym, o wielkiej koncepcji i inwencji, genialnym w traktowaniu formy, strukturze okresowej, o niezwykłej werwie i sile, nowatorskim i oryginalnym”. Fabien Gabel kontrastuje wielkie, surowe e‐moll, które wciąż rozbrzmiewa na końcu ostatniej symfonii Brahmsa, z wielokrotnie pojawiającym się, pełnym serca e‐dur w „Romantycznym koncercie fortepianowym” Josepha Marxa, skomponowanym w 1919 roku – i tak, jego tytuł mówi wszystko. Aby ożywić grzmiącą pompę i delikatną pochlebstwo, wyrafinowane, przypominające Straussa kantyleny i crescenda tego utworu, Gabel poprosił o pomoc Marca‐André Hamelina: wybitnego, ciekawskiego pianisty, który nie stroni od żadnych wyzwań.

Wiener Musikverein

Wiener Musikverein to jedna z największych sal koncertowych na świecie. Siedziba Filharmonii Wiedeńskiej i centrum życia muzycznego Wiednia, budynek został otwarty w 1870 roku w ramach ambitnego planu stworzenia eleganckiego bulwaru kulturalnego wzdłuż Ringstrasse. Zaprojektowana w stylu neoklasycystycznym, przypominająca starożytną grecką świątynię, Wielka Sala Musikverein jest uważana za jedną z najlepszych sal koncertowych na świecie dzięki swojej nienagannej akustyce.
W 2004 roku do budynku dobudowano cztery nowe sale. Austriacki architekt Wilhelm Holzbauer dostrzegł estetyczne znaczenie istniejącego budynku i poszukiwał sposobów, aby odzwierciedlić jego styl w nowoczesnej formie. Każda z czterech nowych sal skupia się na innym materiale – szkle, metalu, kamieniu i drewnie.