Koncert bożonarodzeniowy Prague Philharmonic Chamber Orchestra

Artyści

Rudolfinum

Rudolfinum to okazały neorenesansowy budynek w Pradze, poświęcony sztuce i kulturze. Wzniesiony dzięki finansowemu wsparciu banku oszczędnościowego Böhmische Sparkasse w latach 1876–1884, miał służyć promocji edukacji artystycznej i kultury. Jednak ten imponujący budynek nad brzegiem Wełtawy był również siedzibą parlamentu Czechosłowacji w okresie międzywojennym. Obecnie w budynku mieści się Czeskie Filharmonia i Galeria Rudolfinum z kolekcją sztuki współczesnej. Największa sala koncertowa – Sala Dvořáka – jest jednym z głównych miejsc, w których odbywa się słynny Międzynarodowy Festiwal Muzyczny „Praska Wiosna”. Podczas koncertu inauguracyjnego salę poprowadził sam Antonín Dvořák.

Wolfgang Amadeusz Mozart

Być może najważniejszy kompozytor wszech czasów, Wolfgang Amadeusz Mozart, był austriackim kompozytorem końca XVIII wieku. Urodził się w 1756 roku w Salzburgu i od dzieciństwa wykazywał niezwykły talent muzyczny. W wieku pięciu lat zaczął komponować i przed swoją przedwczesną śmiercią w wieku 35 lat stworzył ponad 600 utworów, w tym koncerty, symfonie, utwory religijne i opery. Jego wpływ na kolejne pokolenia jest nie do przecenienia – Ludwig van Beethoven napisał o Mozarcie, że „potomni nie zobaczą takiego talentu przez 100 lat”. Pomimo ogromnego sukcesu swoich kompozycji i uznania, jakim cieszył się w całej Europie, Mozart nie osiągnął bezpieczeństwa finansowego i został pochowany w nieoznakowanej mogile na cmentarzu św. Marka w Wiedniu.

Georg Friedrich Händel

Georg Handel, angielski kompozytor niemieckiego pochodzenia, był prawdziwym pionierem muzycznym, łączącym tradycje muzyczne kompozytorów angielskich, włoskich i niemieckich. Urodził się w 1685 roku w Halle w Niemczech, w bardzo religijnej i konserwatywnej rodzinie. Jego ojciec marzył, aby syn został prawnikiem i nie pozwalał młodemu Georgowi grać na instrumentach muzycznych w domu. Jednak książę Johann Adolf przypadkowo usłyszał go grającego w kaplicy i przekonał ojca Georga, aby pozwolił synowi otrzymać wykształcenie muzyczne. W ten sposób Handel został uczniem słynnego organisty i kompozytora Friedricha Zachowa. Pierwszy sukces Händla nastąpił w 1705 roku, kiedy przeniósł się do Hamburga i wystawił swoje dwie premierowe opery, Almira i Nero, w Oper am Gänsemarkt. Almira natychmiast stała się hitem teatru i została wystawiona około 20 razy. W następnym roku Haendel przeniósł się do Włoch, gdzie zyskał duże uznanie i został uznany za równego rangą znanym włoskim kompozytorom tamtych czasów. W 1710 roku Haendel wyjechał do Londynu, gdzie postanowił się osiedlić. Tam napisał utwór chóralny „Te Deum”, który został wykonany w katedrze św. Pawła podczas uroczystości podpisania traktatu utrechckiego. Od tego momentu stał się czołowym kompozytorem Anglii, ponieważ kraj ten nie miał wówczas żadnych wybitnych kompozytorów. Jego twórczość skupiała się głównie na operach, ale w 1730 roku gatunek opery włoskiej przestał być popularny, a sukces Handla zaczął słabnąć. W ostatnich latach życia, aż do śmierci w 1759 roku, komponował głównie oratoria, w tym słynny i wspaniały Mesjasz.

Jan Sebastian Bach

Nazwisko Bach i słowo „muzyk” od dawna były w Niemczech synonimami, ponieważ świat znał 56 muzyków z tej rodziny. Jednak to Johann Sebastian Bach, genialny kompozytor i wirtuoz organów, przyniósł chlubę swojemu rodowi. Urodził się 31 marca 1685 roku w Eisenach, małym miasteczku w Turyngii. W wieku 10 lat został sierotą i wychowywał go starszy brat Johann Christoph, organista w sąsiednim mieście. To właśnie on nauczył młodego Johanna Sebastiana muzyki. Później przeniósł się do Lüneburga, gdzie uczęszczał do szkoły kościelnej i w wieku 17 lat opanował grę na skrzypcach, altówce, fortepianie i organach. Ponadto Bach był śpiewakiem chóralnym, a po mutacji głosu został asystentem kantora. W 1703 roku Bach został zatrudniony jako muzyk dworski w kaplicy księcia Johanna Ernsta III. Zdobył tam tak dobrą reputację, że później został zaproszony do Arnstadt, aby zostać organistą w Nowym Kościele, gdzie napisał swoje najlepsze utwory organowe. W 1723 roku przeniósł się do Lipska, aby zostać kantorem w kościele św. Tomasza, gdzie pozostał aż do śmierci na udar mózgu w 1750 roku. W roku śmierci przeszedł nieudaną operację oczu, w wyniku której stracił wzrok. W tym trudnym okresie jego druga żona, Anna Magdalena, pomagała mu w pisaniu ostatnich utworów muzycznych. Spuścizna artystyczna Bacha jest ogromna. Tworzył kompozycje we wszystkich gatunkach muzycznych tamtych czasów: oratoria, kantaty, msze, motety, utwory na organy, fortepian i skrzypce.

Antonio Vivaldi

Antonio Vivaldi przeszedł do historii jako twórca gatunku koncertu instrumentalnego i ojciec muzyki orkiestrowej. Urodził się w Wenecji 4 marca 1678 roku. Vivaldi był słabym i chorowitym dzieckiem cierpiącym na astmę, jednak nie powstrzymało go to przed całkowitym poświęceniem się muzyce. Jego ojciec, Giovanni Batista, zawodowy skrzypek, nauczył swojego starszego syna Antonio gry na skrzypcach. Dzięki ojcu młody Antonio poznał najlepszych muzyków ówczesnej Wenecji i koncertował w lokalnych kościołach. Pracował również jako nauczyciel gry na skrzypcach, a później jako dyrektor muzyczny w sierocińcu Ospedalle della Pieta. W międzyczasie komponował koncerty, utwory sakralne i muzykę wokalną, a w 1713 roku zdobył wielkie uznanie dzięki swojej sakralnej muzyce chóralnej. Vivaldi zafascynował się światem opery i pracował zarówno jako kompozytor operowy, jak i impresario w Teatro San Angelo. W 1717 roku uzyskał prestiżowe stanowisko dyrektora muzyki świeckiej na dworze księcia w Manua i pracował tam do około 1720 roku. W tym czasie skomponował swoje światowej sławy arcydzieło Cztery pory roku. W latach 30. XVIII wieku jego kariera podupadła, ponieważ jego muzyka wyszła z mody, a wielki kompozytor zmarł w biedzie. Świat potrzebował dwóch stuleci, aby na nowo odkryć i docenić muzykę Vivaldiego, która po jego śmierci popadła w zapomnienie. Na początku XX wieku odkryto wiele nieznanych wcześniej utworów, które natychmiast podbiły serca miłośników muzyki.

Johann Pachelbel

Johann Pachelbel był niemieckim kompozytorem i organistą z końca XVII wieku. Znany jest przede wszystkim z tego, że doprowadził południowoniemieckie organy do szczytu doskonałości. Uważany był za jednego z najwybitniejszych kompozytorów okresu środkowego baroku, tworzącego muzykę sakralną, świecką, chorałową i fugową. Dzisiaj najbardziej znany jest z Kanonu D-dur, a także Chaconne f-moll i Toccata e-moll na organy. Ponadto jego muzykę można określić jako nieskomplikowaną, przejrzystą, eksplorującą wiele wariacji formy i technik, a także kombinacji instrumentów.