Koncert przy świecach w kościele św. Efrema: Schubert, Dvorak, Rachmaninow

Artyści

Kościół św. Efrem

Położony w zacisznym zakątku historycznej piątej dzielnicy Paryża, znanej również jako Dzielnica Łacińska, ten mały, uroczy kościółek jest prawdziwą perełką. Zbudowany w 1733 roku w prawdziwym stylu korynckim, kościół był używany przez różne zakony aż do końca XIX wieku, kiedy to stał się centrum katolickich ruchów społecznych założonych przez Roberta i Alberta de Mun. Wnętrze jest klasycznie ozdobione imponującą kolekcją obrazów. Kościół św. Efrem jest popularnym miejscem koncertów muzyki klasycznej, ponieważ jego przytulna, intymna atmosfera i doskonała akustyka przyciągają zarówno mieszkańców, jak i turystów.

Franz Schubert

W swoim dość krótkim życiu Franz Schubert, jeden z ojców romantyzmu w muzyce, był zawsze niedocenionym geniuszem, który nigdy nie zdobył uznania publiczności. Jego muzyką zachwycali się jedynie członkowie rodziny i przyjaciele, a większość jego utworów została odkryta i opublikowana dopiero wiele lat po jego śmierci. Franz Schubert urodził się 31 marca 1797 roku na przedmieściach Wiednia. Jego ojciec i najstarszy brat byli muzykami-amatorami i nauczyli go gry na fortepianie i skrzypcach. W wieku 11 lat Schubert był śpiewakiem w chórze parafialnym w Lichtenthal, a później przeszedł przesłuchanie do Antonio Salieriego i został przyjęty do chóru cesarskiego. W tym okresie młody Franz zaczął komponować własne utwory. Jednak po mutacji głosu musiał opuścić chór i w 1814 roku rozpoczął pracę jako nauczyciel w tej samej szkole parafialnej, co jego ojciec. Nigdy nie przestał komponować i cztery lata później postanowił porzucić nauczanie i całkowicie poświęcić się muzyce. Z tego powodu pokłócił się z ojcem i zmagał się z trudnościami finansowymi. W 1818 roku Schubert wyjechał do Wiednia, gdzie poznał Vogla. Razem dawali prywatne koncerty w małych kręgach arystokratycznych, grając głównie pieśni, których Schubert napisał około 600. Franz Schubert dał tylko jeden duży publiczny koncert w całym swoim życiu, w marcu 1828 roku, który został bardzo ciepło przyjęty przez publiczność. Jednak jego zdrowie pogarszało się i w listopadzie tego samego roku zmarł na gorączkę tarczycy w wieku 31 lat.

Antonín Dvořák

Antonín Dvořák jest uważany za jednego z najbardziej znanych i wybitnych Czechów na świecie, ponieważ jego twórczość muzyczna zyskała międzynarodowe uznanie już za jego życia. Urodził się w 1841 roku w małej czeskiej wiosce w rodzinie rzeźnika. W wieku 6 lat Dvořák rozpoczął naukę gry na skrzypcach i od razu stało się oczywiste, że chłopiec ma wyjątkowy talent muzyczny. W późniejszym okresie życia uczył się gry na fortepianie i organach, jednocześnie pracując w rzeźni. Po ukończeniu 16 lat Dvořák został przyjęty do szkoły organicznej w Pradze, która kształciła przyszłych profesjonalnych kompozytorów. Po ukończeniu studiów pozostał w Pradze, dołączył do orkiestry Karla Komzaka i zaczął aktywnie komponować własną muzykę. Jednakże miał trudności z utrzymaniem się i zawsze musiał dorabiać, grając w kościołach i udzielając prywatnych lekcji muzyki. W końcu rok 1874 stał się punktem zwrotnym w jego życiu, kiedy to zdobył stypendium finansowe w austriackim konkursie za 15 zgłoszonych utworów. Pozwoliło mu to odejść z orkiestry i poświęcić się całkowicie komponowaniu. W tym okresie napisał Tańce słowiańskie, Duety morawskie i Koncert skrzypcowy, które przyniosły mu ogromny sukces. W 1892 roku został zaproszony do nauczania w Narodowym Konserwatorium w Nowym Jorku, gdzie pozostał do 1895 roku, po czym powrócił do ojczyzny. Rozpoczął nauczanie w konserwatorium w Pradze, a później został jego dyrektorem. Do śmierci w 1904 roku był cenionym i lubianym kompozytorem, zarówno w ojczyźnie, jak i na całym świecie.