Koncert przy świecach w kościele św. Efrema: Schubert, Chopin, Schumann

Artyści

Kościół św. Efrem

Położony w zacisznym zakątku historycznej piątej dzielnicy Paryża, znanej również jako Dzielnica Łacińska, ten mały, uroczy kościółek jest prawdziwą perełką. Zbudowany w 1733 roku w prawdziwym stylu korynckim, kościół był używany przez różne zakony aż do końca XIX wieku, kiedy to stał się centrum katolickich ruchów społecznych założonych przez Roberta i Alberta de Mun. Wnętrze jest klasycznie ozdobione imponującą kolekcją obrazów. Kościół św. Efrem jest popularnym miejscem koncertów muzyki klasycznej, ponieważ jego przytulna, intymna atmosfera i doskonała akustyka przyciągają zarówno mieszkańców, jak i turystów.

Wolfgang Amadeusz Mozart

Być może najważniejszy kompozytor wszech czasów, Wolfgang Amadeusz Mozart, był austriackim kompozytorem końca XVIII wieku. Urodził się w 1756 roku w Salzburgu i od dzieciństwa wykazywał niezwykły talent muzyczny. W wieku pięciu lat zaczął komponować i przed swoją przedwczesną śmiercią w wieku 35 lat stworzył ponad 600 utworów, w tym koncerty, symfonie, utwory religijne i opery. Jego wpływ na kolejne pokolenia jest nie do przecenienia – Ludwig van Beethoven napisał o Mozarcie, że „potomni nie zobaczą takiego talentu przez 100 lat”. Pomimo ogromnego sukcesu swoich kompozycji i uznania, jakim cieszył się w całej Europie, Mozart nie osiągnął bezpieczeństwa finansowego i został pochowany w nieoznakowanej mogile na cmentarzu św. Marka w Wiedniu.

Franz Schubert

W swoim dość krótkim życiu Franz Schubert, jeden z ojców romantyzmu w muzyce, był nie docenionym geniuszem, który nigdy nie zdobył uznania publiczności. Jego muzyką zachwycali się jedynie członkowie rodziny i przyjaciele, a większość jego utworów została odkryta i opublikowana dopiero wiele lat po jego śmierci. Franz Schubert urodził się 31 marca 1797 roku na przedmieściach Wiednia. Jego ojciec i najstarszy brat byli muzykami-amatorami i nauczyli go gry na fortepianie i skrzypcach. W wieku 11 lat Schubert był śpiewakiem w chórze parafialnym w Lichtenthal, a później przeszedł przesłuchanie do chóru cesarskiego, do którego został przyjęty przez Antonio Salieriego. W tym okresie młody Franz zaczął komponować własne utwory. Jednak po mutacji głosu musiał opuścić chór i w 1814 roku rozpoczął pracę jako nauczyciel w tej samej szkole parafialnej, co jego ojciec. Nigdy nie przestał komponować i cztery lata później postanowił porzucić nauczanie i całkowicie poświęcić się muzyce. Z tego powodu pokłócił się z ojcem i zmagał się z trudnościami finansowymi. W 1818 roku Schubert wyjechał do Wiednia, gdzie poznał Vogla. Razem dawali prywatne koncerty w małych kręgach arystokratycznych, grając głównie pieśni, których Schubert napisał około 600. Franz Schubert dał tylko jeden duży publiczny koncert w całym swoim życiu, w marcu 1828 roku, który został bardzo ciepło przyjęty przez publiczność. Jednak jego zdrowie pogarszało się i w listopadzie tego samego roku zmarł na gorączkę tarczycy w wieku 31 lat.

Antonín Dvořák

Antonín Dvořák jest uważany za jednego z najbardziej znanych i wybitnych Czechów na świecie, ponieważ jego twórczość muzyczna zyskała międzynarodowe uznanie już za jego życia. Urodził się w 1841 roku w małej czeskiej wiosce w rodzinie rzeźnika. W wieku 6 lat Dvořák rozpoczął naukę gry na skrzypcach i od razu stało się oczywiste, że chłopiec ma wyjątkowy talent muzyczny. W późniejszym okresie życia uczył się gry na fortepianie i organach, jednocześnie pracując w rzeźni. Po ukończeniu 16 lat Dvořák został przyjęty do Szkoły Organowej w Pradze, która kształciła przyszłych profesjonalnych kompozytorów. Po ukończeniu studiów pozostał w Pradze, dołączył do orkiestry Karla Komzaka i zaczął aktywnie komponować własną muzykę. Jednakże borykał się z problemami finansowymi i zawsze musiał dorabiać, grając w kościołach i udzielając prywatnych lekcji muzyki. W końcu rok 1874 stał się punktem zwrotnym w jego życiu, kiedy to zdobył stypendium finansowe w austriackim konkursie za 15 zgłoszonych utworów. Pozwoliło mu to odejść z orkiestry i poświęcić się całkowicie komponowaniu. W tym okresie napisał Tańce słowiańskie, Duety morawskie i Koncert skrzypcowy, które przyniosły mu ogromny sukces. W 1892 roku został zaproszony do nauczania w Narodowym Konserwatorium w Nowym Jorku, gdzie pozostał do 1895 roku, po czym powrócił do ojczyzny. Rozpoczął nauczanie w konserwatorium w Pradze, a później został jego dyrektorem. Do śmierci w 1904 roku był cenionym i lubianym kompozytorem, zarówno w ojczyźnie, jak i na całym świecie.

Jules Massenet

Jules Massenet był francuskim kompozytorem końca XIX wieku. Wywarł wpływ na epokę romantyzmu dzięki takim operom jak „Manon” (1884) i „Werther” (1892). Komponował jednak również utwory innych gatunków, takie jak balety, oratoria, utwory orkiestrowe i utwory fortepianowe. W 1863 roku zdobył najwyższą nagrodę muzyczną, Prix de Rome, i stał się jednym z czołowych kompozytorów operowych we Francji. W późniejszym okresie życia został profesorem Konserwatorium Paryskiego, podobnie jak wielu wybitnych kompozytorów francuskich tego okresu.