Die Entführung aus dem Serail: Teatr Champs‐Elysées

O wydarzeniu

Fałszywa egzotyka i młodzieńczy duch, tak typowe dla wczesnego Mozarta, dominują w „Uprowadzeniu z seraju”.

Die Entführung aus dem Serail przez wiele lat nie była często wystawiana, ale obecnie uznawana jest za jedno z najważniejszych dzieł w operowym katalogu Mozarta. W przeszłości krytykowano ją za nierówny styl, który obecnie uznaje się za oznakę przyjemnej różnorodności, a szlachetny ton i wirtuozeria Konstancji doskonale harmonizują z błyskotliwą werwą Blondiny i figlarnym charakterem Osmina. Die Entführung aus dem Serail zajmuje wyjątkowe miejsce w twórczości kompozytora, ponieważ stanowi pomost między dwoma okresami – Mozart miał 26 lat, kiedy ją napisał – i możemy w niej dostrzec spontaniczność i młodość, ale także jego mistrzostwo kompozytorskie, które jest już w pełni rozwinięte.
Libretto jest kulminacją długiej historii plagiatu literackiego opartego na wzorcach angielskich (Dryden) i francuskich (Marmontel). Temat, potraktowany w stylu „turkery”, ilustruje w rzeczywistości bardzo poważny motyw monopolu silnych emocji, często poruszany przez autorów wielkiej francuskiej encyklopedii, znanych jako encyklopedystów. Opera ta charakteryzuje się fałszywą egzotyką, ale także subtelnością i nieodpartą czułością, a ta mieszanka miała później duży wpływ na Rossiniego.

Obsada/produkcja