Budapest Festival Orchestra: Tüür, Schumann, Sibelius

O wydarzeniu

Zanurz się w oszałamiającej architekturze zapierającego dech w piersiach Pałacu Sztuki w Budapeszcie, aby wziąć udział w wyjątkowym koncercie, który rozbudzi Twoje zrozumienie muzyki klasycznej.

Krytyk Bachtrack porównał koncert Paavo Järviego do "trzydaniowego menu dla smakoszy". Ten nagrodzony Grammy estońsko‐amerykański dyrygent, znany z utworów Sibeliusa, Tüüra i Beethovena, ma teraz oczarować publiczność w BFO kolejnym porywającym programem.

Muzyczna podróż wieczoru rozpoczyna się uwerturą koncertową Erkki‐Svena Tüüra "Aditus", napisaną w 2000 roku. Ten introspektywny utwór zmaga się z egzystencjalnymi pytaniami. Jego chromatyczne melodie, choć introspektywne, oferują płótno, na którym słuchacze mogą malować swoje unikalne interpretacje. Tüür, znany przede wszystkim ze swoich kompozycji instrumentalnych, wyjaśnia, że "muzyka, jako abstrakcyjna forma sztuki, może wywoływać różne wizje dla każdej osoby, biorąc pod uwagę naszą odrębność". W "Aditus" składa hołd swojemu rodakowi, Lepo Sumerze, który zmarł w tym samym roku. Utwór, symbolizujący wejście lub podejście, zbudowany jest z półtonów i kolejnych sekwencji nut. Rozpoczyna się od dętych blaszanych i dzwonów rurowych, z którymi kontrastują eteryczne smyczki. Ostatecznie wyłania się bogata rytmicznie sekcja, prowadząca do ekscytującej kaskady barw.

Następnie nastrój rozjaśnia żywa symfonia Roberta Schumanna. Utwór ten, będący świadectwem nowo odnalezionego głosu symfonicznego po Beethovenie, pojawił się w szczególnie radosnej i płodnej fazie życia Schumanna. Początkowo utwór nosił programowe tytuły, takie jak "Początek wiosny" i "Wiosna w pełnym rozkwicie", a opisy te, choć później pominięte, odbijają się echem w żywiołowości symfonii. Dęty motyw przewodni powraca, wplatając swoją obecność w skrzypcowe akcenty części wolnej, intensywne trio scherza i radosny finał.

Kulminacją koncertu jest najbardziej ukochana symfonia Jeana Sibeliusa, która zadebiutowała podczas wielkich obchodów jego 50. urodzin w 1915 roku. Sibelius, nawet gdy walczył z wyzwaniami zdrowotnymi, zaszczepił tę kompozycję duchem odporności. Symfonia jest gobelinem złożonym z głównych części, z których pierwsza łączy otwarcie i scherzo. Podczas gdy jej powierzchnia mieni się wietrznymi motywami, pod spodem kryje się powaga powolnej części. Finał, przypominający majestatyczne trzepotanie łabędzich skrzydeł, kulminuje w głośnym triumfie łabędziego tematu.