Salvatore Accardo
Solista, Przewodnik
Występy i orkiestry, które dyrygował
Oprócz działalności w ramach OCI jako solista i dyrygent, regularnie występuje z wszystkimi najważniejszymi orkiestrami i dyrygentami. Ponadto współpracował z najważniejszymi orkiestrami europejskimi i amerykańskimi. Odcisnął również swoje piętno na Londyńskiej Filharmonii jako dyrygent.
W 1987 roku Accardo zadebiutował jako dyrygent orkiestry, odnosząc wielki sukces, a wkrótce potem został zaproszony do dyrygowania m.in. w Operze Rzymskiej, Operze w Monte Carlo, Operze w Lille, Teatrze San Carlo w Neapolu, na Festiwalu Rossiniego w Pesaro oraz podczas licznych koncertów i symfonii. W 1992 roku, z okazji 200. rocznicy urodzin Rossiniego, Accardo dyrygował pierwszym współczesnym wykonaniem w Rzymie i Pesaro oficjalnej, poprawionej wersji Messa da Gloria Rossiniego, przygotowanej przez Fundację Rossiniego w Pesaro i nagranej na żywo przez Ricordi/Fonit Cetra. Utwór wykonał ponownie w Wiedniu w 1995 roku z Orkiestrą Symfoniczną Wiednia.
Transmisje, nagrania i publikacje
Accardo wykonał i nagrał utwory Paganiniego dla wytwórni Dynamic.
W 1994 roku Accardo i OCI wydali komplet utworów Paganiniego na skrzypce i orkiestrę dla wytwórni EMI Classics.
W 1997 roku Salvatore Accardo i orkiestra da Camera Italiana wydali swoje pierwsze płyty CD: „The Virtuoso Violin in Italy” oraz „Masterpieces for Violin and Strings” (1997) nakładem Warner Fonit Records.
Nagrali „Concert for the Constitution” dla Foné, a w 2003 roku „The Complete Works for Violin” Astora Piazzolli w zestawie 3 płyt CD.
Oprócz nagrań dla DGG z kapryśami i koncertami Paganiniego z Charlesem Dutoitem, Accardo nagrał wiele płyt dla Phillips Records, w tym partie solowe Bacha na skrzypce solo, koncerty Brahmsa i Beethovena oraz komplet utworów Maxa Brucha na skrzypce i orkiestrę z Kurtem Masurem, koncerty Czajkowskiego, Dvořáka, Sibeliusa z Sir Colinem Davisem oraz koncertu Mendelssohna z Charlesem Dutoitem.
Inne nagrania powstały we współpracy z takimi wytwórniami jak ASV, Dynamics, EMI, Sony Classical, Collins Classic i Foné.
Wraz z Foné Accardo nagrał komplet sonat Brahmsa na skrzypce i fortepian, kwartety Schuberta oraz Capriccia Paganiniego. Ponadto nagrał zremasterowaną wersję wszystkich 13 koncertów skrzypcowych Mozarta.
Od 2007 roku Accardo wydał kilka kolejnych albumów z Foné, w tym drugie nagranie sonat i partit na skrzypce solo Bacha, trzecie nagranie 24 capricci Paganiniego oraz trzecie nagranie Czterech pór roku Vivaldiego (wydanie Urtext) z OCI.
Wydał również box zatytułowany The Art of Salvatore Accardo: a life for the violin, nakładem Universal Records, będący artystycznym obrazem artysty, zawierającym najsłynniejsze utwory skrzypcowe wszystkich epok.
Edizioni Curci, mediolańskie wydawnictwo muzyczne, opublikowało niedawno, w ramach ogromnego projektu wydawniczego, poprawione wydania koncertów skrzypcowych Mozarta nr 3, 4 i 5, a wkrótce ukażą się pozostałe koncerty Mozarta, a także koncerty Czajkowskiego, Beethovena i Brahmsa.
Działalność
Jego pasja do muzyki kameralnej i zainteresowanie młodymi ludźmi skłoniły go do założenia w 1992 roku kwartetu Accardo Quartet oraz do rozpoczęcia w 1986 roku kursów mistrzowskich dla instrumentów smyczkowych w Fundacji Waltera Stauffera w Cremonie wraz z Bruno Giuranną, Rocco Filippinim i Franco Petracchim. W 1971 roku założył Międzynarodowy Festiwal Muzyczny w Neapolu, pierwszy festiwal tego rodzaju, obok Festiwalu Muzycznego w Cremonie, poświęcony wyłącznie instrumentom smyczkowym i umożliwiający publiczności udział w próbach.
Pod koniec 1996 roku Accardo zdołał ożywić Orchestra da Camera Italiana, rekrutując najlepszych studentów i absolwentów Akademii Waltera Stauffera w Cremonie, aby występowali razem z nim.
Salvatore Accardo gra na skrzypcach Stradivariusa „Hart ex Francescatti” z 1727 roku, Guarneriego del Gesù „Reade” z 1733 roku oraz Giovanniego Paolo Magginiego „Giorgio III” z 1620 roku.
Nagrody
W wieku 15 lat wygrał konkurs w Genewie, a dwa lata później, w 1958 roku, został pierwszym laureatem nowo powstałego konkursu Paganini w Genui.
W trakcie swojej prestiżowej kariery Salvatore Accardo otrzymał wiele nagród, w tym nagrodę Abbiati przyznawaną przez włoskie stowarzyszenie krytyków za doskonałość interpretacji. W 1982 roku ówczesny prezydent republiki Sandro Pertini nadał mu tytuł Żołnierza Wielkiego Krzyża, najwyższe odznaczenie we Włoszech. Z okazji trasy koncertowej OCI po Azji Wschodniej w 1996 roku Konserwatorium w Pekinie nadało mu tytuł „Najbardziej Szanowanego Profesora”. W 1999 roku otrzymał „Commandeur dans l'ordre du mérit culturel” (Komandora Orderu Zasługi Kulturalnej), najwyższe odznaczenie Monako. W 2002 roku otrzymał prestiżową nagrodę „Una vita per la Musica” (Życie dla muzyki).
Repertuar
Jego bogaty repertuar obejmuje utwory od baroku po muzykę współczesną, a kompozytorzy tacy jak Sciarrino, Donatoni, Piston, Piazzolla i Xenakis zadedykowali mu swoje utwory.