Kwartet Alban Berg

Muzyka kameralna

Od ponad trzydziestu lat Alban Berg Quartett regularnie występuje w stolicach muzycznych i na najważniejszych festiwalach na całym świecie. Ma własną serię koncertów w wiedeńskiej Konzerthaus (gdzie zadebiutował w 1971 roku i gdzie obecnie jest członkiem honorowym), w Royal Festival Hall w Londynie (gdzie jest artystą stowarzyszonym), w Operze w Zurychu, Theatre des Champs-Elysées w Paryżu, Filharmonii w Kolonii oraz w Alte Oper we Frankfurcie. Od momentu powstania Alban Berg Quartett nagrywa bardzo dużo i zdobył ponad trzydzieści ważnych międzynarodowych nagród, w tym Grand Prix du Disque, Deutsche Schallplattenpreis, Edison Prize, pierwszą nagrodę International Classical Music Award, Japan Grand Prix oraz Gramophone Magazine Award. Wiele z tych nagrań jest uznawanych przez publiczność i krytyków za definitywne. Wśród licznych projektów nagraniowych kwartetu znalazły się kompletne kwartety Beethovena, Brahmsa, Berga, Weberna i Bartóka, komplet późnych kwartetów Mozarta i Schuberta, Haydna, Dvořáka, Schumanna, Ravela, Debussy'ego, Strawińskiego, von Einema i Haubenstocka-Ramatiego, a także nagrania na żywo z Carnegie Hall w Nowym Jorku, Opery Komicznej w Paryżu, Queen Elizabeth Hall w Londynie, a zwłaszcza z Konzerthaus w Wiedniu. Po nagraniu w studiu cyklu Beethovena kilka lat temu, nagranie na żywo cyklu Beethovena w Konzerthaus podczas Festiwalu Wiedeńskiego w 1989 roku zostało wydane na płycie CD i wideo. Kwartet nagrał również na żywo utwory Janáčka, Lutosławskiego, Beria, Schnittkego, Urbannera i Rihma (z których większość jest dedykowana Alban Berg Quartett), a także Kwintet fortepianowy Dvořáka (z Rudolfem Buchbinderem), późne kwartety Schuberta, Kwintet klarnetowy i Kwintet smyczkowy op. 111 Brahmsa, Kwartet fortepianowy Es-dur i Kwintet fortepianowy KV 414 Mozarta z Alfredem Brendelem, kwartety op. 51 i op. 106 Dvoráka, kwintety op. 12 i op. 13 Mendelssohna, a ostatnio również na żywo „Tango Sensations” Piazolli oraz światową premierę „Adieu Satie” wiedeńskiego kompozytora Kurta Schwertsika, oba utwory z udziałem Per Arne Glorvigen (bandoneon). Recenzje prasowe dotyczące Alban Berg Quartett potwierdzają ich reputację: „Z pewnością jeden z najwybitniejszych zespołów kameralnych” (France Soir, Paryż), „Oszałamiająca perfekcja” (Washington Post), „Jeden z najwybitniejszych zespołów naszych czasów” (San Francisco Chronicle), „Cud o imieniu Alban Berg Quartet” (Presse, Wiedeń), „Niewiele kwartetów może się równać z ich siłą i pewnością w wykonaniu dzieł klasyków i romantyków wiedeńskich” (Times), „Kwartet Alban Berg osiągnął legendarny poziom w muzyce kameralnej” (Frankfurter Allgemeine Zeitung), „Kwartet Alban Berg zachwyca Beethovenem” (J. Kaiser, Süddeutsche Zeitung). Dla kwartetu ważniejsze od pochwał prasy i entuzjazmu publiczności jest wyznaczone sobie zadanie jak najharmoniczniejszej interpretacji wykonywanych utworów oraz poszerzania repertuaru od klasyki po awangardę; symbolizują to słowa „Alban Berg”. Kwartet Alban Berg angażuje się również w kształcenie młodych muzyków; wszyscy członkowie kwartetu są profesorami Uniwersytetu Muzycznego i Sztuk Scenicznych w Wiedniu, a od 1993 roku również Wyższej Szkoły Muzycznej w Kolonii, gdzie są następcami Kwartetu Amadeus. Zadanie to traktują z takim samym zaangażowaniem, jak własną działalność muzyczną i występy.